Van jongs af aan ben ik al geïnteresseerd in gedrag: wat beweegt mensen en waarom gedragen mensen zich zo verschillend? Ik had een boek over autisme gelezen en vond dat superinteressant. Ik had mij dan ook voorgenomen om (ortho-)pedagogiek of culturele antroposofie te gaan studeren en mij verder te verdiepen in menselijk gedrag. Na de pedagogische academie (nu pabo) werd mij echter een baan aangeboden in het speciaal onderwijs. Die kans heb ik met beide handen aangegrepen, met het idee altijd nog verder te kunnen leren. Van al mijn plannen leek weinig meer terecht te komen toen ik op vakantie mijn man leerde kennen en ik naar het buitenland vertrok. Ik ben getrouwd met een lieve Griekse man, vandaar mijn achternaam. We hebben verscheidene jaren in Griekenland gewoond, waar ook onze twee zoons zijn geboren. Weer terug in Nederland wilde ik graag weer met kinderen en jongeren werken. Ik vond een geweldige baan bij “Woldyne”, trainingsinstituut voor lvb-jongeren. Omdat er sprake was van veel gedragsproblematiek wilde ik mij daar graag in specialiseren. Daarom heb ik de Master Special Educational Needs gedaan met uitstroomprofiel gedragsproblematiek, waar ik afstudeerde als gedragsspecialist (Master SEN). Om meer met deze kennis te doen ben ik gaan werken als ambulant begeleider bij de Ambelt op reguliere scholen en begeleidde ik met veel passie rugzakleerlingen. Door de invoering van het passend onderwijs hield deze functie helaas op te bestaan.

Niet alleen kwam ik tijdens mijn loopbaan veel in aanraking met kinderen en jongeren met AD(H)D (symptomen), maar ook in mijn persoonlijke leven werd ik geconfronteerd met deze uitdaging. Het was een openbaring toen mijn zoon gediagnosticeerd werd met ADD. Plotseling vielen de puzzelstukjes op hun plek; de kenmerken die ik bij hem herkende, zag ik ook terug bij mezelf. Dit was het moment waarop ik besefte dat AD(H)D niet alleen een professionele interesse was, maar ook een persoonlijk vraagstuk dat in mijn eigen familie speelde.